1. Brak porozumienia Typowa sytuacja: firma oferuje usługi, ale nie podpisuje umowy z klientami. Jednocześnie może przygotować politykę przetwarzania danych osobowych i żądać zeskanowanych kopii paszportu zgodnie z procedurą KYC.

Sytuacja ta nie jest normalna i stanowi oznakę zbliżającego się oszustwa. Niezależnie od tego, w jaki sposób podpiszesz dokumenty (długopisem, SMS-em, zaznaczając odpowiednie pole podczas rejestracji), wyrażasz zgodę na współpracę na określonych warunkach i zasadach. Muszą być opisane w pełnej formie dokumentalnej.

2. Język angielski To również częsty przypadek: firma działa na rynku rosyjskojęzycznym, ale umowę publikuje w języku angielskim. Często jest on przemycany w postaci obrazka (.jpg): użytkownik nie może skopiować tekstu do internetowego tłumacza. Z reguły nieuczciwi brokerzy i projekty inwestycyjne zatrzymują się na języku angielskim, aby przyszli klienci w 100% odrzucili pomysł zagłębiania się w umowę. To, jak i brak tego dokumentu, stwarza liczne możliwości manipulacji. Dzięki temu manager może „w locie” ustalać zasady: nakładać kary, zwiększać prowizje, blokować konta itp.

3. Zamieszanie z podmiotami prawnymi Niektóre organizacje dopuszczają się chaosu: licencja jest wydawana jednemu podmiotowi prawnemu, w umowie wpisuje się inną nazwę, a gdzieś na stronie internetowej widnieje trzeci. Często występuje też rozbieżność w domenach: jeden adres jest zapisany w dokumencie, ale plik, co dziwne, znajduje się pod innym adresem.

Osoba, która otrzymała pozwolenie, musi zawierać umowy z klientami. Zasób musi być taki sam, w jakim opublikowano dokument. W przeciwnym razie narażasz się na ryzyko strat finansowych. Oszuści często mają problem z identyfikacją podmiotów prawnych i domen, ponieważ często przenoszą się ze strony na stronę. Dlatego zauważyli zamieszanie i odmówili współpracy.

4. Adres sądu na wyspie Wyrażając zgodę na współpracę z organizacją offshore, użytkownik ma świadomość, że sąd znajduje się również na odległych wyspach. Zatem spółka podlega przepisom prawa obowiązującego w jurysdykcji, w której jest zarejestrowana. Jeżeli zrobiła to na Malcie, to w razie problemów nie ma sensu zwracać się do rosyjskiego sądu.

W rzeczywistości kwestia współpracy z dostawcą usług offshore jest złożona. W większości przypadków firmy wyspiarskie to zwykli oszuści, niemający żadnej rejestracji ani innych dokumentów. A we wszystkich pozostałych przypadkach: dostanie się z Rosji na wyspy jest przedsięwzięciem droższym niż utracone pieniądze. Zawsze warto dwa razy się zastanowić zanim zaczniesz korzystać z usług organizacji offshore.

5. Niejasne opłaty Mało znani brokerzy i projekty przyciągają klientów, podając na swoich stronach internetowych informację o „niskich prowizjach”. A w umowie zapisano coś w rodzaju: „Klient zobowiązany jest do zapłaty wszystkich należności, łącznie z prowizjami”. Opłaty muszą być jednak wyrażone jako konkretne kwoty lub procenty i odnotowane w dokumentach. Solidni brokerzy i projekty inwestycyjne zarabiają na prowizjach, dlatego jasno wskazują koszty swoich usług. Ci pierwsi pobierają procent od obrotu i prowizje za transakcje zawierane na podstawie umów, ci drudzy natomiast ustalają również harmonogram płatności dla menedżera konta. Jeżeli firma nie wskazuje prowizji, jest to wyraźny sygnał „stop” do podjęcia współpracy.

6. Brak gwarancji dotyczących terminala Inną powszechną sytuacją jest to, że broker „nie udziela żadnych wyraźnych ani dorozumianych gwarancji dotyczących platformy transakcyjnej”. Nie gwarantuje ona ciągłego dostępu, jakości i funkcjonalności, braku błędów oprogramowania itp.

Można to zrozumieć tylko w ten sposób, że pewnego dnia klient spróbuje wejść do terminala, ale nie będzie mógł. Transakcje będą otwierane i zamykane po nieistniejących notowaniach, ale nikt nie będzie za to winien. Zysk nie będzie liczony „z powodu błędów”. Broker zobowiązany jest zapewnić stały dostęp do terminala i ręczyć za jakość swojej pracy.

7. Zrzeczenie się wszelkiej odpowiedzialności To standardowe sformułowanie „Firma nie ponosi odpowiedzialności za…” a następnie długa lista „za co” oddzielona przecinkami. Klient ponosi odpowiedzialność za swoje decyzje handlowe i możliwe straty – to prawda. Jednakże straty poniesione w wyniku rekomendacji urzędnika to już inna sprawa.

Nie sposób się zgodzić z twierdzeniem, że analityk nie ponosi odpowiedzialności za swoje porady. Zarządzający kapitałem nie może być zwolniony z odpowiedzialności za bezpieczeństwo środków. W relacji firma–klient wszyscy muszą być równi: wzajemnie odpowiedzialni i poinformowani.

8. Płatność podatków i ceł za pośrednictwem firmy Firmy offshore często stwierdzają: „Klient zgadza się pokryć wszystkie dodatkowe koszty, w tym podatki, cła itp., które są regulowane za pośrednictwem firmy”. To wyraźny sygnał, że firma dopuszcza się oszustwa. Zgodnie z obowiązującymi przepisami rosyjscy maklerzy giełdowi rzeczywiście mogą potrącać określone kwoty na poczet podatków. Obowiązki - nie, ponieważ są to obowiązki agentów celnych. W przypadku współpracy z organizacją offshore przyjmuje się, że obywatel rosyjski zgłasza się do kasy urzędu skarbowego. Dostawca usług na wyspie nie może pobierać podatków, może jedynie oszukać cię na pieniądze.

9. Zakaz bez dochodzenia Do powszechnych klauzul w umowach należą: „Spółka ma prawo zawiesić świadczenie usług klientowi w dowolnym momencie z dowolnego ważnego powodu (nie jest wymagane powiadomienie klienta)” oraz „Spółka ma prawo zamknąć konto klienta w dowolnym momencie zgodnie z warunkami niniejszej umowy”. Z reguły „ważne powody” i „warunki” zakazu pozostają przemilczane. Nie może być żadnych pominięć ani „itp.”. w umowie. Jako klient musisz mieć jasność co do działań, za które możesz zostać zablokowany. „Uzasadnione powody” to przestrzeń, w której oszuści pozbywają się klienta, jeśli a) jest irytujący, b) już oddał swoje pieniądze, c) żąda wypłaty zarobków. Nie akceptuj luk w umowie.

10. Niewola premii Brokerzy przyciągają nowych klientów bonusami, które oferują do wykorzystania w handlu. Jednak bonusy są niebezpieczne. Na przykład fragment jednej z umów: „W przypadku wykorzystania środków bonusowych do wypłaty, obrót handlowy musi wynosić 100 000 USD za każde wykorzystane 250 USD”. Oznacza to, że jeśli nie przepracujesz 400 razy, możesz zapomnieć o odstawieniu.

Wiarygodni brokerzy zakładają, że bonusy nie będą przyznawane, podczas gdy podejrzane firmy wręcz przeciwnie – je narzucają. Pomysł polega na tym, że w trakcie procesu klient „wypłaci” wszystkie pieniądze, wpłaci nową kwotę i będzie kontynuować grę po raz drugi. Jeśli uwikłasz się w taką niewolę, możesz stać się żebrakiem.

Wymienione światła hamowania są łatwe do odnalezienia, nawet jeśli czytasz dokumenty „na ukos”.